مقایسه اثر بخشی دو شیوه آموزشی سنتی و مدرن بر ارتقای رفتارهای تغذیه ای دانش آموزان دختر ابتدایی شهر چابهار

مقدمه : اجرای آموزش تغذیه در مدارس یکی از راهکارهای مناسب برای اصلاح رفتارهای سوء تغذیه ای است.   هدف: این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر دو روش آموزش سنتی و مدرن بر آگاهی ، نگرش و رفتار تغذیه ای دانش آموزان دختر 10- 8 ساله شهر چابهار در سال 1393 انجام شد. مواد و روش ها : این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی شاهد دار است که در دو گروه 70نفری از دانش آموزان 10-8ساله شهر چابهار که به صورت تصادفی ساده از دبستان های دخترانه انتخاب و تحت آموزش قرار گرفتند انجام شد .مداخله آموزشی در گروه اول به شیوه سخنرانی و در گروه دوم با استفاده از بسته آموزشی چند رسانه ای صورت گرفت .متغیرهای مورد نظر (سطح آگاهی، نگرش و رفتار تغذیه ای )در سه مرحله (قبل، بلافاصله و سه ماه بعد از مداخله) توسط پرسشنامه محقق ساخته که  بعد از تأیید روایی و پایایی در اختیار نمونه­ ها قرار گرفت،  اندازه گیری شد. برای آنالیز داده­ها از نرم افزار spss نسخه 16 استفاده شد. یافته ها: قبل از مداخله بین دو گروه سخنرانی وچند رسانه ای تفاوت معناداری در میانگین نمرات آگاهی، نگرش ورفتار تغذیه ای مشاهده نشد  (  0/71 p=0/947 ،p=0/14 ،p=) بعد از مداخله آموزشی نمرات آگاهی در هر دو گروه بطور معناداری افزایش یافت (p<0/05). نمرات نگرش ورفتاربعد ازدوماه در هردوگروه نسبت به قبل از مداخله افزایش داشت (3/28،5/02) ولی از لحاظ آماری معنادار نبود ( p>0/05). بحث ونتیجه گیری: نتایج این پژوهش تأئیدی بر این موضوع است که آگاهی لزوما منجر به تغییر نگرش و رفتار بهداشتی در فرد نمی شود و می توان نتیجه گرفت که دانش تغذیه ای تنها عاملی نیست که بتواند رفتار تغذیه ای افراد را تحت تأثیر قرار دهد به عبارتی تغذیه ناسالم یک مشکل چند علیتی است و ممکن است عوامل دیگری در ایجاد آن نقش داشته باشند.